Vakantie in Duitsland - Dagtochtjes
Het Walberla
We waren weer op vakantie bij onze goede vrienden in Forchheim Hotel Roter Ochs in de Fränkischen Schweiz. Al jaren hebben we het erover om een dagje naar het Walberla te gaan. Nu was het eindelijk zover. Het weer was goed, de zon scheen een beetje, het was een heerlijke herfstdag.
Wanneer de Franken praten over hun berg, wordt daar over het algemeen het Walberla mee bedoeld, de markante berg ten oosten van Forchheim. De echte naam van het bergmassief is echter "Ehrenburg". De "Ehrenburg" bestaat uit de 532 m hoge Rodenstein en de 512 m hoge Walberla, dat met een in de 17e eeuw gebouwde kapel (voor het eerst werd een houten kapel genoemd rond 1350) werd gekroond.
De circa 1500 meter lange en tot 300 meter brede berg is in twee delen gevormd. Het ziet er uit als een zadel. Aan de noordzijde is er het Walberla, aan de zuidzijde de Rodenstein. Het hoogplateau is ongeveer 36 ha groot.
Het Walberla is beschermd natuurgebied. Er mogen dus geen bloemen worden geplukt en bij het wandelen moet je op de paden blijven, er kunnen orchideeën groeien. Tot nu toe zijn er achttien soorten orchideesoorten gevonden, waarvan er nog slechts vijftien soorten terug te vinden zijn.
Reeds drieduizend jaar geleden hebben Keltische boeren de berg bewoond. Boven op de hoogvlakte hebben ze een muur gebouwd en een vesting gesticht. De Keltische Walburga werd in de middeleeuwen in heel Europa vereerd omdat ze de vrouwen steunde. Haar broer had in Heidenheim een klooster gesticht, wat zij na zijn dood erfde en tot haar dood geleid heeft. Zij was het bijzondere voorbeeld van een vrouw, die een mannenklooster leidde. De kapel op het Walberla werd al in 1350 genoemd. Het Walberla verdankt zijn naam dus aan de Heilige Walburga.
Het gaat hier natuurlijk niet alleen om de geschiedenis van de Erhenburg of het Walberla, je kunt hier heerlijk wandelen om van de natuur en het uitzicht te genieten. Omdat het beschermd natuurgebied is, mag er alleen op de paden worden gewandeld. Maar het is de moeite waard, omdat er zoveel te zien is. Ten eerste is er de rots van het Walberla. In de herfst is de natuur bijzonder mooi en heeft vele kleuren, van groen tot rood, tot goudgeel. Ook hebben we zeer, zeer veel lieveheersbeestjes gezien.
Hoewel de zon langzamerhand verdween, hadden we toch een goed uitzicht vanaf de rotsen naar beneden in het dal. Je kunt werkelijk de herstkleuren in de natuur goed zien en het was ook een beetje nevelig. We hebben genoten van de dag en verheugen ons al op de volgende keer. We willen proberen in het voorjaar weer daar te zijn en dan de Rodenstein op de lopen.
Reizen - artikelen en links